ماسک اکسیژن یک وسیله پزشکی است که برای ارسال اکسیژن به بیمارانی که نیاز به حمایت تنفسی دارند، استفاده می‌شود. این ماسک به طور معمول بر روی صورت بیمار قرار می‌گیرد و اجازه می‌دهد تا اکسیژن با فشار مناسب به دستگاه تنفسی بیمار ارسال شود. ماسک‌های اکسیژن در اندازه‌ها، شکل‌ها، و انواع مختلفی وجود دارند، که هرکدام برای نیازهای خاص بیماران طراحی شده‌اند.
ماسک‌های اکسیژن معمولاً دارای یک محفظه جهت متصل کردن به خط اکسیژن، یک وسیله نگهدارنده برای ثابت نگه داشتن بر روی صورت بیمار، و یک بخش آرنجی یا لوله اکسیژن هستند که به دستگاه تأمین اکسیژن متصل می‌شوند. برخی از ماسک‌ها دارای ویژگی‌هایی مانند فیلترهای تنفسی، سیستم‌های ویژه مرطوب‌کننده هوا، و قابلیت تنظیم فشار اکسیژن هستند که برای بهبود کیفیت و راحتی تنفس بیماران استفاده می‌شوند.
استفاده از ماسک اکسیژن ممکن است در مواردی مانند حملات آسم شدید، بیماری‌های ریه‌ای مزمن، حوادث و حوادث طبیعی، بیهوشی، و مراقبت‌های اورژانسی و نیاز به تنفس مصنوعی در بیمارستان‌ها و واحدهای مراقبت ویژه مورد استفاده قرار گیرد. استفاده از ماسک اکسیژن می‌تواند به بهبود تنفس بیمار کمک کند و باعث کاهش علائمی مانند ضعف نفس، کاهش اکسیژن در خون، و خستگی شود.
مهم است که ماسک اکسیژن به درستی بر روی صورت بیمار قرار گیرد و فشار اکسیژن تنظیم شده باشد تا به حداکثر کارآیی و راحتی بیمار برسد. همچنین، ماسک باید به دقت تمیز شده و ضدعفونی شود تا از انتقال عفونت‌ها به بیمار جلوگیری شود.
